Մի անգամ մուկը նկատում է, որ տան տերը թակարդ է դնում այգում: Նա գնում ու պատմում է այդ մասին հավին, ոչխարին և կովին:
Բայց նրանք բոլորը պատասխանում են. «Թակարդը քո խնդիրն է, այն մեզ հետ ոչ մի կապ չունի»:
Քիչ անց թակարդն է ընկնում օձը և կծում է այդ պահին մոտ կանգնած տան տիկնոջը:
Նրան բուժելու նպատակով մորթում են հավին ու ապուր պատրաստում, սակայն տիկինը չի կազդուրվում:
Շատերն են սկսում գալ հիվանդատես, այնպես որ ստիպված մորթում են նաև ոչխարին, որպեսզի հյուրասիրեն բոլորին, ովքեր գալիս են հիվանդատես:
Տիկնոջ առողջությունը գնալով վատանում էր, և օրեր անց նա մահանում է: Տանտերը տխուր մոտենում է անասնագոմին ու կովին տանում մորթելու. չէ՞ որ պետք էր սեղան պատրաստել թաղման եկած հյուրերի համար…
Եվ այս ամբողջ ժամանակ մուկն իր փոքրիկ անցքից հետևում էր իրադարձություններին ու անընդհատ հիշում էր կենդանիների խոսքերը. «Թակարդը քո խնդիրն է, այն մեզ հետ ոչ մի կապ չունի»: